Het begrip natuurgeneeskunde is reeds een begrip in Nederland en wordt vaak geassocieerd met alternatieve geneeswijzen. In de natuurgeneeskunde gaat men uit van een causaal verband (er nooit sprake is van één ziek orgaan, maar mogelijk meerdere organen of weefseltypen met diverse oorzaken of ontstaansprincipes). Hierbij gaan we niet uit van alleen het fysieke lichaam, maar ook de geest en de emotie behoren tot het geheel. Hiermee wordt dit gezien als een holistische benadering; een belangrijk natuurgeneeskundig uitgangspunt.

Door zowel het lichaam, de geest en de emotie te betrekken bij de gehele persoon, komt vaak een diepere oorzaak van de ziekte naar voren. Bijvoorbeeld jarenlange stress, die zijn weerslag heeft laten zien via het immuunsysteem. Iemand is vatbaar voor regelmatig terugkerende KNO-infecties of een gevoeligheid voor allergie (zoals hooikoorts). In dit geval ligt er ook een mogelijke verstoring in het darmstelsel aan ten grondslag.

Een ander voorbeeld is de relatie depressie of heftigere, langdurige stemmingswisselingen en de aanwezigheid van obstipatie of diarree.

Door de natuurgeneeskundige benadering ontstaat een behandelingsaanpak die het zelfgenezend vermogen van de persoon zal aanspreken. Dit is een tweede belangrijke uitgangspunt van de natuurgeneeskunde.

Een pilletje zal het niet oplossen, maar in combinatie met een aanpassing in de leefstijl, de voeding, etc., zal het pilletje wel tot een bijdrage kunnen leiden, waarbij het zelfgenezend vermogen wordt aangesproken. Dit is mede afhankelijk van de aard, van de duur en de ernst van de klachten en de eigen bijdrage van de patiënt in relatie tot de behandeling.

De basis voor mijn kennis op dit terrein is mede afkomstig van mijn 4-jarige dagopleiding aan de Hoge School voor Natuurgeneeskunde in Bloemendaal waar ik in 1990 ben afgestudeerd. Mijn specialisatie was klassieke homeopathie. Onderstaande is allemaal geleerd, maar wordt in de huidige therapiesetting niet (meer of deels) toegepast. Via deze link ziet u wat er wel, vandaag de dag, wordt aangeboden.

Enkele voorbeelden van natuurgeneeskundige modellen, diagnostiekmethoden en therapieën zijn:

  • homotoxinenleer volgens Reckeweg, systeemtheoretisch denken o.a. Basis Bioregulatiesysteem volgens A. Pischinger
  • irisdiagnostiek, tongdiagnostiek, fysiognomie
  • fysische therapieën zoals hydrotherapie o.a. Kneipp, Priesnitz, Schroth
  • zon/lichttherapie
  • schröpfen
  • baunscheidt
  • rödern
  • darmkuren o.a. volgens Mayr
  • reflexmassage o.a. voetzool
  • biologische therapieën zoals natuurgeneeskundige fytotherapie
  • Bach’s bloesemtherapie, mineraaltherapie, Schüssler’s zouten therapie, gemmotherapie, etc.